LEO BEENHAKKER
| Volledige naam |
Leo Beenhakker |
| Bijnaam |
Don Leo |
| Geboorte datum |
02 - augustus - 1942 |
| Geboorteplaats |
Rotterdam Nederland |
| Overlijdensdatum |
|
| Overlijdensplaats |
|
| 1965 - 1967 |
SV Epe |
| 1967 - 1968 |
Go Ahead Ass. |
| 1968 - 1972 |
BV Veendam |
| 1972 - 1975 |
SC Cambuur |
| 1975 - 1976 |
Go Ahead Eagles |
| 1976 - 1978 |
Feyenoord Jeugd |
| 1978 - 1981 |
Ajax |
| 1981 - 1984 |
Real Zarazoza |
| 1984 - 1985 |
Volendam |
| 1985 - 1986 |
Nederlands Elftal |
| 1986 - 1989 |
Real Madrid |
| 1989 - 1991 |
Ajax |
| 1990 |
Nederlands Elftal |
| 1991 - 1992 |
Real Madrid |
| 1992 - 1993 |
Grasshoppers Zurich |
| 1993 - 1994 |
Saoedi Arabie |
| 1994 - 1995 |
Club America |
| 1995 |
Istanbulspor |
| 1996 |
Chivas de Guadalajara |
| 1996 - 1997 |
Vitesse |
| 1997 - 2000 |
Feyenoord |
| 2003 - 2004 |
Club America |
| 2005 - 2006 |
Trinidad en Tobago |
| 2007 |
Feyenoord Interim |
| 2006 - 2009 |
Polen |
Leo Beenhakker (Rotterdam, 2 augustus 1942) is een voormalig Nederlands voetbaltrainer en bondscoach. Hij speelde in het verleden zelf actief voetbal bij onder meer Zwart Wit'28 en Xerxes.
Loopbaan als trainer
14-7-1980: Ajax-trainer Leo Beenhakker (midden), geflankeerd door zijn aankopen Edo Ophof, Sten Ziegler (beiden links), Hans Galjé en Keje Molenaar (beiden rechts).
Beenhakker was trainer van onder andere Real Zaragoza, Go Ahead Eagles, BV Veendam, SC Cambuur Leeuwarden, FC Volendam het Nederlands Elftal, Real Madrid, Grasshopper-Club, Ajax, Vitesse, Istanbulspor, Feyenoord en de Mexicaanse clubs Club América en Chivas de Guadalajara.
Tot zijn achttiende speelde Beenhakker bij RFC Xerxes en speelde ook handbal. Na zijn militaire dienst bij de luchtmacht volgde hij het CIOS in Overveen en begon daarna bij amateurclub SV Epe (tweede klasse) en werkte tevens in een sportzaak. Nadat hij een jaar assistent van František Fadrhonc geweest was bij Go Ahead, werd hij in 1968 hoofdtrainer bij BV Veendam en ging ook de zaterdagafdeling van het Noordelijk elftal trainen.
Met Feyenoord werd hij eenmaal landskampioen (1998/99), met Ajax driemaal (1979/80, 1989/90, 2001/02) en met Real Madrid driemaal (1986/87, 1987/88, 1988/89). Met Ajax bereikte Leo Beenhakker in het EuropaCup I-toernooi voor landskampioenen de halve finales in 1979/80 (doelsaldo toernooi +23 (31-8)). Dit met spelers als Krol, Wijnberg, Everse, Boeve, Arnesen, Jensen, Schoenaker, Lerby, Ling, Tahamata en van Geel. In zijn eerste periode bij Ajax begon Beenhakker als jeugdtrainer en assistent-trainer onder Cor Brom (01/07/1978-08/09/1979) om vervolgens precies anderhalf jaar hoofdtrainer te zijn (09/09/1979-08/03/1981). Cor Brom, en met name Leo Beenhakker en scout Rob Been sr., waren de architecten van Neerland's meest aanvallend en meest oogstrelend spelend voetbalteam in de periode half 1979-half 1986, een verjongd team dat pressievoetbal speelde, met zeer offensief ingestelde vleugelverdedigers en een puur offensief, diepgaand middenveld. Ajax speelde het 4-3-3-systeem in zijn meest offensieve vorm. In het 2de trimester van 1980 debuteerden Wim Kieft en Frank Rijkaard als 17-jarigen onder Ajax-trainer Leo Beenhakker, en Galjé, Molenaar, Ophof en Wiggemansen werden half 1980 gekocht, hoewel laatstgenoemde eigenlijk een bestuursaankoop was. Het lukte nog niet om de zo gewenste Jesper Olsen op 26 mei 1980 te strikken, dat gebeurde pas 1 jaar later, half 1981, onder Ajax-trainer Kurt Linder en zijn assistent Aad de Mos. Gerald Vanenburg promoveerde vanuit de jeugd naar Ajax1 vanaf half 1980, de start van het seizoen 1980/1981. Tussen half 2000 en half 2003 was Beenhakker geen trainer, maar technisch directeur bij Ajax. Zijn periode in Spanje (Real Zaragoza maart 1981-half 1984, Real Madrid half 1986-half 1989, seizoen 1991/92) leverde hem de bijnaam "Don Leo" op.
Beenhakker was vanaf mei 2007 interim trainer bij Feyenoord voor de play-off wedstrijden; hij had als doel UEFA Cup- voetbal te halen. Feyenoord werd echter in de eerste ronde al uitgeschakeld door FC Groningen. Toen hij nog bondscoach van het Pools elftal was, ging Beenhakker in februari 2009 weer voor Feyenoord werken. Eerst als technisch adviseur "In de schaduw. Zonder contract, zonder geld en zonder officiële functie" en na zijn ontslag bij de Poolse voetbalbond als technisch directeur. Op 17 januari 2011 maakte Beenhakker bekend om zijn contract niet te verlengen omdat hij er geen heil meer in zag. Hij zou aan het eind van het seizoen de club verlaten. Precies een week later zette de directie van Feyenoord hem per direct op non-actief vanwege een vertrouwensbreuk. Op donderdag 19 december 2013 werd bekend dat Beenhakker toetrad tot de raad van commissarissen van Sparta Rotterdam. Hier kreeg hij de portefeuille technische zaken. Na afloop van het seizoen 2014/15 maakte Beenhakker op 2 juni 2015 op de website van Sparta bekend dat hij de club verliet en een punt zette achter zijn carrière in het betaald voetbal.
Hij maakt in oktober 2015 bekend dat hij het afgelopen jaar behandeld is aan huidkanker. Kwaadaardige plekken op zijn armen, benen en borst zijn weggehaald. Ook is er een kwart van zijn lip verwijderd.
Eind november 2017 werd bekend dat Leo Beenhakker een adviserende rol gaat bekleden bij Sparta.
Loopbaan als bondscoach
Bondscoach Nederland (februari 1985 - maart 1986)
Halverwege de kwalificatiereeks voor het wereldkampioenschap in 1986 in de seizoenen 1984-1985 en 1985-1986, nam Beenhakker het bondscoachschap van Oranje over van Rinus Michels. Het Nederlands Elftal was de kwalificatiereeks zwak gestart in het 4de kwartaal van 1984 onder Kees Rijvers en diens opvolger Rinus Michels, met 2 kleine nederlagen (Nederland-Hongarije 1-2, Oostenrijk-Nederland 1-0) en een moeizame, kleine overwinning uit tegen outsider Cyprus (Cyprus-Nederland 0-1). Onder leiding van Beenhakker werd een beslissingswedstrijd tegen België afgedwongen (Cyprus 7-1 thuiszege, Oostenrijk 1-1 thuis, Hongarije 0-1 uitzege: stiftbal Rob de Wit). De beslissingswedstrijden tegen België gingen evenwel verloren via de dubbeltelregel voor uit gescoorde goals (1-0 nederlaag uit, rode kaart Wim Kieft, 2-1 zege thuis, na een 2-0 voorsprong). Nederland plaatste zich voor de 3de achtereenvolgende maal na het EK 1980 net niet voor een eindtoernooi, en Beenhakker nam afscheid. Beenhakker was al bezig met Real Madrid, maar vond dat de deur naar de KNVB toch nog op een kiertje stond. Rinus Michels: "Als je, zoals hij dat dus zegt, eenmaal een eitje hebt uitgebroed, dan kun je niet meer praten over gaten of kiertjes."
Bondscoach Nederland (mei - juni 1990)
Ruim twee weken voor het wereldkampioenschap in 1990 werd hij opnieuw aangesteld als bondscoach van het Nederlands Elftal. Oranje, destijds regerend Europees kampioen, kende onder bondscoach Thijs Libregts een moeilijke kwalificatie. Nadat Libregts na een stemming onder de spelers, werd weggestuurd besloot de KNVB aan de spelers te vragen wie het elftal op het WK moest leiden. De spelers vroegen en masse om Johan Cruijff, Beenhakker werd als tweede genoemd, gevolgd door Aad de Mos. Ondanks de wens van de spelers, besloot Rinus Michels niet Cruijff te benaderen, maar Beenhakker. Het elftal kende een rommelige voorbereiding, mede doordat Marco van Basten, Frank Rijkaard en Ruud Gullit later mochten aansluiten bij de selectie vanwege verplichtingen bij AC Milan. Dit leidde onder andere tot spanningen in de groep. Oranje stelde op het WK teleur. Het speelde in de groepsfase drie keer gelijk (tegen Engeland, Ierland en Egypte) en verloor in de achtste finale van de latere wereldkampioen West-Duitsland.
Bondscoach Saoedi-Arabië (1993 - 1994)
Hij zou als coach van het Saoedi-Arabisch voetbalelftal op de eindronde van het WK 1994 in de Verenigde Staten aanwezig zijn. Hij werd echter voor de eindronde ontslagen en ging verder als clubcoach.
Bondscoach Trinidad en Tobago (april 2005 - juli 2006)
Beenhakker nam als bondscoach van Trinidad en Tobago verrassend deel aan het WK voetbal in Duitsland. Hij werd aangesteld tijdens de kwalificatiereeks toen Trinidad en Tobago bijna uitgeschakeld leek, als opvolger van Bertille St. Clair. Na zijn komst begon het team weer wedstrijden te winnen, waaronder een onverwachte zege op Mexico.
Het team plaatste zich mede hierdoor voor een beslissingswedstrijd tegen het Aziatische land Bahrein, dat onder leiding stond van de Kroatische bondscoach Luka Peruzovic. Trinidad en Tobago slaagde erin om de kwalificatie voor de eindronde af te dwingen. Op de 1-1 op eigen veld volgde op woensdag 16 november 2005 een 1-0-overwinning op en in Bahrein. Het enige doelpunt kwam in de 49ste minuut op naam van Dennis Lawrence.
Tijdens de eindronde werd Beenhakker op de eilanden bijna heilig verklaard toen het eerste punt werd gehaald na een gelijkspel tegen Zweden. Het team verloor de volgende twee groepswedstrijden echter, allebei met 2-0, van respectievelijk Engeland en Paraguay en werd uitgeschakeld. Na afloop van het toernooi zwaaide hij af. Hij werd opgevolgd door zijn assistent Wim Rijsbergen.
Bondscoach Polen (juli 2006 - september 2009)
Direct na het WK in Duitsland trad hij aan als bondscoach van Polen. Onder zijn leiding haalde Polen voor het eerst de eindronde van het Europees kampioenschap, mede door overwinningen op Portugal en België. Nog voordat kwalificatie een feit was, verlengde Beenhakker zijn contract tot en met de kwalificatiereeks voor het WK 2010 inclusief het eindtoernooi mocht Polen zich daarvoor plaatsen. Op 20 februari 2008 werd hij door de Poolse president Lech Kaczynski onderscheiden met de Orde Polonia Restituta in de rang van officier.
Op het EK werd Polen in de eerste ronde uitgeschakeld. De eerste wedstrijd ging met 2-0 verloren tegen Duitsland. De tweede wedstrijd, tegen gastland Oostenrijk leek te worden gewonnen, maar een gemakkelijk gegeven strafschop in de blessuretijd resulteerde in een 1-1 gelijkspel. Hierdoor was Polen zo goed als uitgeschakeld. In de laatste wedstrijd bleek Kroatië te sterk (0-1) en was de uitschakeling een feit.
Na tegenvallende resultaten in de WK-kwalificatie en onenigheid met de Poolse voetbalbond werd Beenhakker in september 2009 ontslagen als bondscoach..
.
.
.
.
![]()
![]()
![]()